[NZ] Droga Smoka [+13] [26/?]

matti141

Może te czapki mnożą się po kątach? ;-)

Necklice

Może Atena się nudzi i je wytwarza Wink

matti141

No możliwe. W końcu jest jedną z najlepszych tkaczek na świecie ;-)

Necklice

I na świecie i w niebie Wink

Co jej taką czapeczkę machnąć Wink

matti141

No właśnie. Zawsze można sobie kupić w Kiosku Hefajstosa ;-)

Necklice

Chyba, że ci Cyklop nie sprzeda. Wink

matti141

No, oni są bardzo uprzejmi, tylko jak się ich nie wystraszy ;-)

Blanca

co do pytania o czapkę-niewidkę. Blanca dostała ją od ojca, ale przed ucieczką zostawiła ją Annabeth. myślę, że to będzie pasować Very Happy

Rozdział czwarty.
Wieczorem, po kolacji obozowicze udali się do swoich domków. Blanca w tym czasie przeczesywała po raz kolejny ręką włosy. Po raz pierwszy stresowała się tym jak wygląda. Sama nie wiedziała od kiedy zaczął jej się podobać Luke. Znali się już ponad sześć lat i zdecydowanie wiedzieli o sobie wszystko. Wzięła się w garść. Głęboki wdech, ostatnie spojrzenie w lustro. W odbiciu widziała siebie ubraną w obcisłe, ciemne dżinsy, długą czarno-białą tunikę w paski, czarną kamizelkę wyszywaną ćwiekami i czarne buty na obcasie. Włosy związane w wysoką kitkę, z której wzdłuż pleców rozlewały się brązowe loki. U boku torebka, na twarzy makijaż. ‘No to idziemy.’ – pomyślała i wyszła.
Luke już na nią czekał u stóp Wzgórza. Szybkim krokiem przekroczyli barierę i złapali taksówkę. Gdy wysiedli w centrum, na Times Square, otoczył ich tłum kolorowych ludzi.
Dookoła unosiły się lampiony, w powietrzu czuć było zapachy potraw z całego świata. Mieszkańcy Nowego Jorku świetnie się bawili tańcząc na ulicach w rytm skocznej muzyki. Tancerze i akrobaci umilali posiłki swoimi występami, co jeszcze bardziej dodawało uroku festynowi.
- I jak ci się podoba?! – Blanca cudem dosłyszała swojego przyjaciela.
- Jest świetnie! Chodź, idziemy znaleźć wesołe miasteczko! – zaśmiała się i pociągnęła go w stronę karuzeli.
Bawili się świetnie. W pewnym momencie doszli do straganów z nagrodami.
- Przepraszam na chwilę. – mruknęła szatynka wyciągając dzwoniący telefon z torebki.
- Halo?
- Cześć kochanie. – odezwał się głos w telefonie.
- Tata?! Cześć! Myślałam, że zadzwonisz dopiero jak wrócisz.
- Tak się złożyło, że skończyliśmy wcześniej. Jak obóz? – spytał ojciec Blanki.
- A który masz na myśli? – zaśmiała się.
- Oba. Przekaż Chejronowi, że zajrzę do niego niedługo.
- Dobrze. Wiesz co, może ja zadzwonię do ciebie później, jesteśmy teraz z Lukiem na festynie i niezbyt dobrze cię słyszę.
- W porządku. Miłej zabawy. – powiedział jej tata i rozłączył się.
Gdy Blanca wróciła do Luke’a ten trzymał w rękach ogromnego, puchatego misia. Dziewczyna otworzyła szeroko buzię ze zdumienia.
- Skąd…?
- Wygrałem na loterii. Wystarczyło strącić wszystkie puszki. – uśmiechnął się i wręczył jej swoją nagrodę.
- Ale, przecież… - zaczęła szatynka.
- Cśś! Bez marudzenia! – blondyn spojrzał na nią tym swoim wzrokiem, którego Blanca tak nie znosiła. Nie potrafiła mu wtedy odmówić. Wzięła misia i przyjrzała mu się dokładnie. Przez głowę przemknęła jej jedna myśl. Wspięła się na czubki palców i pocałowała chłopaka w policzek.
- Dziękuję. – szepnęła mu wprost do ucha. Luke poczuł przyjemny dreszcz przebiegający jego ciało. Uśmiechnął się do niej promiennie i objął ramieniem.
- Chodź, mam ochotę na colę. – powiedział.
***
W tym czasie, na misji, dwójka herosów i satyr opiekun jechali na zachód, ku bogu, który się odwrócił. Grover poszedł już spać.
- Annabeth? Mogę cię o coś zapytać? – mruknął Percy.
- Hm?
- Dlaczego na zajęciach z szermierki nie ma Blanki? – zapytał.
- A co, spodobała ci się? – zaśmiała się chytrze Annabeth.
- Nie, nie… tylko… - zaczerwienił się chłopak. – Skoro Atena ma zajęcia, to myślałem, że też powinna być i pomagać Luke’owi.
- Chciałeś powiedzieć jechać Luke’a na arenie, Glonomóżdżku. Blanca jest lepsza od Luke’a, nie raz widziałam, jak wytrącała mu miecz szybciej niż byś o tym pomyślał. Ale jej to nie kręci. Chce się rozwijać w kierunku uzdrowicielstwa. Niestety, z marnym skutkiem…
- Jest kiepska? – zapytał brunet.
- Kiepska?! Leczy lepiej i delikatniej niż nasi opiekunowie w szpitalu polowym! Tylko Chejron upiera się, aby nie brała się za to. Blanca chce uczyć się nie tylko magii zielnej, lecz również magicznej… dzięki żywiołom. Podczas kilku wycieczek ze swoim ojcem, znalazła ślady dawnych zwoi magii. Tak ją to wciągnęło… Uważam, że jej się należy. Jest tak inteligentna… Atena może być z niej dumna. – blondynka pociągnęła nosem, jakby sądziła, że nie jest godna być córką bogini mądrości i poszła spać. Chłopak popatrzył na nią i szepnął sam do siebie:
- Atena może być nie tylko z niej dumna. Z ciebie również, Annabeth. – i poszedł spać.

Jo

dziękuję Blanca <3 Dzięki tobie mam wenę i piszę swoje opowiadanie

Bardzo mi się podoba, że wykorzystujesz Luke'a (co pisałam w iryfonie ), tak jak twój styl pisania

Czekam na więcej siedząc jak na szpilkach

Blanca

ow wow, stałam się Muzą, hehe Very Happy

nie no, spoko, czekam aż je wstawisz. a mogę wiedzieć, o czym będzie? ;>

Necklice

Oj Blanca, nie tylko jesteś Muzą, ale prawie-bogiem Wink

Teraz, ja też mam pomysł na opowiadanko. Very Happy

Blanca

jaj, mam się z czego cieszyć. fakt, jeszcze trochę postów i zostanę bogiem Razz

kurde, aż szkoda mi ich rozdzielać w tym opowiadaniu... no ale... Very Happy

Jo

Blanca

dobra, może dziś dorzucę kolejną część. mam tego zapisane 15 stron worda, plus w telefonie sporo tego jest... no i zeszyt. tam też tego od... xd

Millien

Właśnie teraz doczytałam resztę twojego opowiadania (do tej pory tylko pierwszą cześć przeczytałam) i szczerze stwierdzam, że jest super. Tylko czemu te rozdziały takie krótkie ?! Ale ten ostatni rozdział się fajnie kończy. A i Blanca ma fajne drzewo genealogiczne. Ale skoro jej babcia była córką Afrodyty to powinna być trochę bardziej skupiona na swoim wyglądzie.

Blanca

właśnie nie chciałam jej robić typowej laluni

krótkie, bo ciężko mi to dzielić ; /
wiem, mieszam jak się da Very Happy

Millien

Aha! Bo ty już masz dużo napisane!! I dzielisz na rozdziały? To fajnie. Ja pisze na żywca.

Perseusz Jackson

Świetne opowiadanie! Pisz dalej Very Happy

Blanca

Rozdział piąty.
(coś szybko mi idzie ;])

W nocy, na obozie nic ciekawego się nie działo. Argus stał nieopodal wyjścia, strzegąc Obozu. Obozowicze zaś spali smacznie w swoich domkach, rzadko kiedy urządzali imprezy. Czasem tylko w domku Hermesa da się jeszcze słyszeć jakieś głosy. Przeważnie bracia Hood grali w pokera. Nikt na obozie nie potrafił ich pokonać. Czasem dzieci Apolla używając swoich magicznych zdolności wróżenia przewidywały karty, ale zdarzało się to bardzo rzadko. Jednak była osoba, która nie spała. Blanca, cichaczem wymknęła się z domku i poszła w stronę Wielkiego Domu. Uważając na skrzypiące drzwi weszła na strych. Trzymając w dłoni magiczny kamień (prezent od Apolla na piętnaste urodziny), który świecił w ciemnościach delikatnym, niebieskim światłem przeszukiwała bibliotekę Chejrona. Większość książek dotyczyła strategii bitewnych, było kilka woluminów o historii starożytnej Grecji, a nawet oryginały Odysei i Iliady Homera.
- Wow. – mruknęła szatynka.
Na najwyższej półce znajdowały się zwoje i księgi lecznicze. Dziewczyna stanęła na podsuniętym uprzednio stołku i wyciągnęła ręce. Udało jej się sięgnąć dwa dość obszerne tomy. Były jednak zbyt ciężkie i jeden spadł jej na podłogę.
- Cholera! – Blanca szybkim ruchem podniosła książkę i schowała się za stojący niedaleko zegar. Zdążyła w ostatniej chwili, bo przy wejściu stał już Chejron z napiętym łukiem. Jego twarz mimo zaspania była bardzo skupiona. Rozejrzał się czujnie po strychu i powoli zszedł na dół.
- O mały włos… - mruknęła dziewczyna. – Trzeba było poprosić Luke’a o buty, lub nie dawać Annabeth czapki.
Wzięła zdjęte z regału książki i wymknęła się do domku.
***
Rano, Blanca była kompletnie nieprzytomna. Podczas śniadania prawie włożyła twarz do miski z płatkami, gdyby nie Nate, jeden z jej braci, który w ostatniej chwili złapał ją. Całą noc zarwała na lekturze. Było tam tyle przepisów na maści, na zaklęcia, których tak bardzo chciała się nauczyć. Brakowało tylko zgody Chejrona. Dziewczyna rozejrzała się po stolikach. Wszyscy zajęci byli pochłanianiem wielkich ilości jedzenia. Żeby wam się na mózg nie rzuciło potem to jedzenie. – pomyślała. Wzięła jabłko i szybkim krokiem odeszła od stolika. Wszyscy chłopcy patrzyli za nią smętnym wzrokiem. Dziewczyny, mimo przyjaznego nastawienia do Blanki miały teraz nietęgie miny. Szatynka jednak nie mogła nic poradzić na swoją krew. Afrodyta, bogini miłości była według drzewa genealogicznego jej prababcią i zostawiła jej w ‘spadku’ piękny wygląd i aurę, która sprawiała, że potrafiła jednać sobie ludzi.
W trakcie zajęć, wzięła swój ulubiony koszyk i poszła do lasu szukając ziół, które znalazła w zwojach. Miała je wszystkie wypisane na liście z narysowanym obok misternym rysunkiem. Podpytała nawet dzieci Demeter i Dionizosa, czy znajdzie tu te rośliny. Dzieciaki zgodnie odpowiedziały, że tak, nawet wskazały jej miejsca, gdzie powinna poszukać. Tak więc zadowolona z siebie Blanca szła wydeptaną ścieżką nad brzegiem wody. Miała już prawie wszystko, brakowało tylko lulka czarnego, działającego na bóle oraz jako środek znieczulający. Nigdzie go nie było, a według opisu i rysunku, trudno byłoby go przeoczyć. Po kilku godzinach poszukiwań znalazła kilka kwiatów. Za godzinę miała być kolacja. Dziewczyna cichaczem weszła do domku numer sześć i schowała koszyk do swojej szafy. Z szyi zdjęła kluczyk, który miała na wisiorku od trzynastego roku życia. Dostała go od taty, w ramach nagrody za dobre oceny w zwykłej szkole.
***
W domku Hermesa bliźniacy Hood zabawiali wszystkich udając scenki z ulubionych mitów greckich. Jednak nie były one tak dramatyczne, gdyż zarówno Travis jak i Connor woleli zrobić z Herkulesa czy Jazona komików. Percy, Annabeth i Grover wrócili zwycięsko z misji i na dzisiejszej kolacji miało odbyć się oficjalne palenie ich całunów. Byli pierwszymi po powrocie Luke’a herosami, którym udało się wrócić.
- Wasze występy są godne talentu samego Apolla. – skomentowała ironicznie Blanca, wchodząc do domku boga złodziei. Percy zauważył, że przy każdym spojrzeniu Luke’a na młodszą grupową, Annabeth krzywiła się z niesmakiem. Zaśmiał się pod nosem. Blondynka była strasznie zazdrosna. Miał ochotę zobaczyć ją w akcji, walczącą o tego dziewiętnastolatka. Gdy wszyscy szli na kolację, dogonił ją i powiedział do niej półgębkiem:
- Fajnie wyglądasz, kiedy jesteś zazdrosna o Luke’a.
- Że co?! – krzyknęła
- Przecież to widać, daj spokój.
- Nie jestem ZAZDROSNA o Luke’a Glonomóżdżku! – wrzasnęła z dziką furią Annabeth. Na jej nieszczęście, domek Hermesa był bardzo blisko i usłyszał ostatnie zdanie. Blondynka uniosła dumnie głowę i już wyciągnęła rękę w stronę niebieskiej czapki niewidki, gdy zauważyła jej brak.
- Co do…?
- Brakuje ci czegoś? – usłyszała przy uchu. Odskoczyła jak oparzona, gdy obok niej pojawiła się Blanca z czapką w ręku. – To chyba należy do mnie, kochanie. – uśmiechnęła się i poszła. Annabeth patrzyła za nią z niechęcią i odwróciła się do Percy’ego. Jego jednak tam nie było, stał za to Luke, ze zdziwioną i jednocześnie rozbawioną miną. Nie powiedział nic, po prostu ją ominął.

matti141

No i piękne. Teraz tylko trzeba się niecierpliwić do następnej części ;-)