Obóz tortur[NZ][1/?][BO]

Sender1 · Wysłany: Sob 13:28, 05 Mar 2011 Temat postu: Obóz tortur[NZ][1/?][BO]

Rozdział 1
Gdzie my jedziemy?

Stałam, i czekałam aż tata wytłumaczy mi co się dzieje.Rodzice od kilku dni dziwnie się zachowywali.Tata pakował się z takim pośpiechem, że nawet nie zjadł kawałka swojej ulubionej pizzy. Mama też biegała czymś zaniepokojona. W końcu nie wytrzymałam i ze złością na twarzy zapytałam:
- O co w tym wszystkim chodzi?
- Dowiesz się jak dojedziemy Kaira - Odpowiedział tata z lekkim zdziwieniem.
Mama też coś zamruczała pod nosem ale tego już nie zrozumiałam. Gdy mama coś gotowała co nazwała "jedzeniem na podróż" poczułam, że to nie jest zwykłe jedzenie. Mama nigdy w moim życiu tego nie robiła. Po ledwie godzinie mama skończyła wreszcie gotować. Jedzenie pachniało pięknie ale tak nie wyglądało. Tata spakował do mojego plecaka kilka długopisów. Zaczęliśmy powoli znosić torby na dół.
- Uwaga! - Krzyknęła do mnie mama.
Po kilku sekundach zauważyłam, że torby które niosłam spadają ze schodów.
- Prze, Przepraszam - Odrzekłam ze łzami w oczach.
- Co się stało? - Zapytała zaniepokojona mama.
- Nie, nic - Oczywiście skłamałam. Bałam się, że znowu jadę do szkoły dla takich jak ja, dla osób z dysleksją. Po kilku minutach torby były spakowane do bagażnika naszego granatowego Jeepa. Usiadłam na tylnym siedzeniu by dalej rozmyślać w samotności co się ze mną dzieje. Po drodze widziałam miejsce których w ogóle nie znałam. Tata zatrzymał się przed wielkim wzgórzem. Z lekkim uśmieszkiem na twarzy powiedział:
- To tutaj, obóz herosów -
Zabrzmiało to dość przyjemnie. Weszłam razem z tatą i mamą na szczyt góry, gdy tylko ujrzałam bramę, która tam stała od razu za nią wbiegłam. Tata, wytłumaczył mi, że tu zamieszkam. Pociągnęłam mamę w kierunku bramy, cóż, nie chciałam zostać sama. Mama, tak jakby odbiła się od... POWIETRZA! Z tatą było tak samo.
- Ale jak to możliwe? - Zapytałam.
-Wiesz, jesteś po prostu półboginią! - Ciągnęła troszkę zazdrosna mama - Ja jestem zwykłą śmiertelniczką ale twój tata, jest Bogiem morza, Posejdonem!-
-Ta, fajny żarcik, co to ukryta kamera? - odpowiedziałam ze śmiechem

Nie wszystkim musi się podobać. Nie szukjacie błędów, ja mam dopiero 10-11 Very Happy

Nie musi być tutaj napisane "tekst własny". Tylko w twórczości, a do tego nie jest to twój własny teskt,(chyba rozumiesz o co mi chodzi?) bo opierasz się na książce.
S.

Annabeth&Percy · Wysłany: Sob 13:34, 05 Mar 2011 Temat postu:

Dużo nie domówień i powtórzeń. Takie trochę dziwne. Mogłabyś dodać trochę więcej opisów i wyjaśnień... Niedopracowane. Musisz to sobie jeszcze przeczytać i dodać kilka rzeczy.

Sender1 · Wysłany: Sob 13:34, 05 Mar 2011 Temat postu:

Wiem, musiałam przerwać, wrócę do tego jutro

.

Seth · Wysłany: Pon 14:38, 07 Mar 2011 Temat postu:

Zareklamuję, iż tekst został poszerzony. : ]

No i to chyba pochodzi pod fan fiction?

Sender1 · Wysłany: Pon 16:35, 07 Mar 2011 Temat postu:

Tak, podchodzi pod fan fiction

Seth · Wysłany: Pon 16:38, 07 Mar 2011 Temat postu:

To czemu tu umieściłaś? ;>

Sender1 · Wysłany: Pon 16:43, 07 Mar 2011 Temat postu:

A gdzie miałam?

Sorry juz wiem gdzie powinnam, soory. Admini, prosze przenieście

Nie tylko admini mogą przenosić.
S.

Sender1 · Wysłany: Pon 15:17, 14 Mar 2011 Temat postu:

Rozdział 2
To była prawda

Po godzinnym tłumaczeniu zrozumiałam wszystko. Nigdy nie myślałam, że opowiastki które opowiadał dziadek gdy byłam mała były prawdziwe. Właściwie kto z moich przyjaciół by tak myślał. Cenataury i inne stworzenia mitologiczne wydawały się przerażające ale i tak zawsze chciałam je spotkać, choć w nie nie wierzyłam. Teraz, jakby był to spełniony sen, będę mogła spotkać się z nimi. Właśnie miałam wejść za bramę która stała na wzgórzu, a rodzice mieli odjechać, gdy uświadomiłam sobie, że nie mam jednego plecaka.
- Zaczekaj tato! - Krzyknęłam w pogoni za samochodem - Nie mam jednej torby! -
Tata zatrzymał się, wyjął ten plecak i wytłumaczył żeby stosować długopisów włożonych do niej nie do pisania, a do szczególnych okazjii. Po chwili odjechał. Zostałam sama. Nie mogłam uwierzyć w to co się właśnie dzieje, było to dla mnie coś strasznego. Lecz było zupełnie inaczej. Powitali mnie szalenie. Wszędzie wisiały napisy "Witaj Kaira!". Zamieszkałam w domku nr. 3. Każdy domek był dla dziecka innego Boga. Zapowiadało się wspaniale ale za kilka dni zaczęły się tortury. Ogłosili "walkę o flagę" Dostałam tarczę, zbroję, miecz i hełm. Myślałam, że to zwykła zabawa. Myliłam się. Musieliśmy ze sobą walczyć aby zdobyć flagę. Na śmierć i życie. Mój wzrok przykuła mała rzeczka, ale głównie flaga drużyny przeciwnej po drugiej stronie. Zręcznie przeskoczyłam przez rzeczkę i wzięłam sztandar. Nie było to jednak takie łatwe, tuż po chwili przybiegła na oko połowa drużyny przeciwnej. Pół minuty i leżałam na ziemi. Doczołgałam się do rzeczki i wsyzstkie rany po walce znikły, czysta magia. Dostałam sił jak nigdy i powaliłam na kolana kilku wojowników. Na szczęście przybiegła moja drużyna. Wygraliśmy. Cały dzień świętowaliśmy. Na stołach stało przepyszne jedzenie. Nęciło mnie jedno pytanie : Co sprawiło, że rzeka mnie uleczyła? Czy to przez mojego ojca Posejdona? Nie wiem. Wróciłam do domku. Moje rzeczy były porozrzucane na podłodze. Między nimi leżała karteczka z napisem:

Jeżeli to czytasz do dobrze dla ciebie, przeżyłeś ten dzień. Źle za to dla mnie, spotkajmy się jutro o 15:00 na plaży. Zrozumiesz wszystko.

Podpisano
Nieważne
PS. Przepraszam za porozżucane rzeczy.

Anonim97 · Wysłany: Pon 15:24, 14 Mar 2011 Temat postu:

To tak. II rozdział krótki, ale to taki szczegół. Nie wiem skąd wziął się ten tytuł (ile rozdziałów dalej będzie to wyjaśnione?), i oprócz tego wiem, że główna bohaterka ma ojca Posejdona i ma walizkę z długopisami. Może gdzieś zamieścisz imię głównej bohaterki? Tylko ja mam prawo być Anonem. A tak poza tym to nie wiem co o tym myśleć, bo jest za mało informacji.

Sender1 · Wysłany: Pon 15:32, 14 Mar 2011 Temat postu:

Wiem, wiem. Znów musiałam przerwać pracę nad książką. Rozdziałów będzie, a któż to wie? Tytuł zmienię chyba. Po mi on tu nie pasuję, był on na początek.

Zmieniłam tytuł, nie pytajcie się dlaczego taki. Dowiecie się jak napiszę wszystko

Mhm... Tak może pisać Annie, więc mogłaś zaznaczyć każdnym innym kolorem.
S.

Sender1 · Wysłany: Wto 10:22, 15 Mar 2011 Temat postu:

Rozdział 3
Kolorowe długopisy

Po "walce o flagę" wszyscy udali się na ucztę, która odbywała się na wielkim placu.
-Jesteś wielka!- mówiły osoby z mojej drużyny, które akurat przechodziły. Usiadłam na skale i otworzyłam plecak z długopisami.
- Spróbuję je użyć - pomyślała Kaira - co się może stać, to zwykłe długopisy - Zdjęła zieloną zatyczkę. Nic jej to nie dało. Zwykły długopis do niby "szczególnych okazji" chyba do pisania klasówek. Zbliżała się 15:00, na wszelki wypadek wzięłam jeden z długopisów i pobiegłam w stronę plaży. Piach wlatywał mi do butów, a morska bryza ochlapywała wodą. Nie było tam nikogo.
- Hej - Usłyszałam głos i po chwili zza krzaków wyskoczył wysoki chłopak. - Jednak przyszłaś?
- Czeeśćć - Nie wiedziałam kto to i co ode mnie chce.
-Nazywam się Percy.
- Tak, słyszałam o tobie, to ty byłeś oskarżony o kradzież tego pioruna?
- Owszem - Odpowiedział Percy - Chejron kazał mi cię troche podszkolić.
- O co chodziło z tymi rzeczami na zie.. - Nie dokończyłam, bo Percy pociągnął mnie w stronę placu treningowego. Szukaliśmy odpowiedniego miecza dla mnie lecz każdy, ltóry był w mojej ręce wypadał mi. Nie z ciężkości tylko z bólu jaki sprawiały mi miecze. Przypomniało mi się, że mam długopis. Tym razem było inaczej. W mojej ręce ukazał się srebrny lśniący miecz.
- Czemu nic nie mówiłaś o mieczu? - Zapytał Percy.
- No, bo.. ajć nieważne. Ejj - Szybko zmienilam temat - Ty też jesteś dzieckiem Posejdona?
-Tak
-Ja też!
-Fajnie, jesteśmy tak jakby bratem i siostrą - Uśmiechnął się - To ty spróbuj przewrócić tego manekina, ja musze iść.
Odszedł. Dlaczego nie mieszkamy w jednym domku? Nie wiem. Zwróciłam się do manekina i uderzyłam go z boku ostrą końcówką miecza. Manekin nie upadł ale ja leżałam na ziemi, a miecz poranił mnie w rękę. Szybko pobiegłam do domku i wyjęłam chusteczkę z jednego z plecaków i owinełam nią sobię ramię.
- Zostawić Ciebię na chwilę i się kaleczysz - Percy niespodziewanie stanął w drzwiach. Teraz mogłam zadać mu pytanie.
- Dlaczego nie mieszkasz w tym domku?
-No, bo.. ja.. ten... Nie było mnie w obozie przez ten czas, dziś już tu będe, jasne?
Chciałam już zapytać się dlaczego ale nie odważyłam się. Usiadł obok mnie i owinął bandażem ranę, wtedy żałowałam, że wyszłam na plażę

Seth · Wysłany: Wto 15:27, 15 Mar 2011 Temat postu:

A propos nowego tytułu:

- pierwszy był bardziej optymistyczny, a ten jest taki... cierpki? ;|

Anonim97 · Wysłany: Wto 15:33, 15 Mar 2011 Temat postu:

Nadal nie wiemy jak się nazywa główna bohaterka... Okropnie krótkie rozdziały, tytuł jak to napisał Seth "'cierpki" i tak naprawdę nic nie wiemy o głównej bohaterce. Mogłabyś też opisać bitwę o flagę.

Sender1 · Wysłany: Wto 15:41, 15 Mar 2011 Temat postu:

Dobra, dobra jak coś ona nazywa się Kaira, piszę w niektórych miejscach. Lecz poprawie jutro (mam lenia). Krótkie ale nie na długo

Sophie · Wysłany: Wto 20:45, 15 Mar 2011 Temat postu:

Bez obrazy, ale to jest takie sobie. To nie są nawet rozdziały za przeproszeniem. Do tego jest przewidywalne, ale wiele osób od tego zaczynało...
Twoje "rozdziały", są raczej jak streszczenia, więc popracuj nad tym.