Zwariowałam.

itsGrover

Rozdział 1.

- Naprawdę nie chciałem.. – powiedział ktoś.
- Och, tak. Na pewno wiele ludzi zatapia WYSPY podczas jednej głupiej wycieczki statkiem! – podniesionym głosem odparła druga osoba.. Mężczyzna?
- Poniosło mnie.. – głos postaci załamał się, To był chłopak. Młody, pewnie jeszcze nastolatek. Zbliżyłam ucho do drzwi dokładnie w chwili gdy te otworzyły się z rozmachem. Udałam, że szukam czegoś na ziemi, a potem dyskretnie się oddaliłam i obserwowałam ludzi chwilę temu przeprowadzających tą dziwną konwersację. Tak, to był chłopak. Na oko miał może 15 lat. Widok tego co wyszło zaraz za nim, zaparł mi dech w piersiach. Nie był to człowiek. W każdym razie był to tylko kawałek człowieka, reszta należała do konia.
- Chejronie, tak mi przykro.. – usłyszałam jeszcze i pospiesznie zbiegłam na dół. Myśli kłębiły mi się w głowie, omal ją rozsadzając. Musiałam dowiedzieć się kim był ten chłopak. Dopiero wieczorem, leżąc w łóżku zaczęłam dokładniej zanalizować dzisiejsze przeżycia. W gruncie rzeczy, towarzysz tego dziwnego stworzenia, był naprawdę przystojny.. W śnie przegadałam z nim całe godziny. Powiedziałam mu o tym co zauważyłam. Później po prostu gadaliśmy. Śmiałam się tak głośno, że parę razy wydawało mi się, że sama siebie obudzę. Wstałam z dziwnym uczuciem pustki.
„To tylko sen, kretynko!” – pomyślałam i pobiegłam na lekcje. Matematyka musiała trwać lata. Przysięgam, miałam wrażenie, że siedzę tam długie miesiące. Moje myśli krążyły wokół tajemniczego chłopaka. Ten „wyśniony” przedstawił się jako Percy. Percy. Percy. Percy. Percy. Percy. Percy. Percy.
- Jess?! Wciąż jesteś tu z nami? Czy może już odpłynęłaś?! Tu Ziemia, lekcja matematyki! – krzyknęła pani Hodges. No, pięknie. Zawalę matmę. Ten sam schemat na lekcji angielskiego. Francuskiego. Aż w końcu również w-fu, na którym ktoś pięknie wycelował piłką do siatkówki prosto w moją głowę.

***

- Grover? – zapytał cicho Percy.
- Słucham?
- W mojej szkole.. Jedna z dziewczyn chyba zobaczyła mnie i Chejrona..
- SŁUCHAM?! – wykrzyknął satyr. – Trzeba natychmiast wykasować jej wspomnienia. Zajmę się tym.
- Mhm.. – mruknął zmarnowany chłopak. Dobrze mu się z nią rozmawiało. Dzięki bransolecie podarowanej mu kiedyś przez ojca, mógł wchodzić do ludzkich snów. Zazwyczaj, robił to gdy ktoś widział jego „dziwne” zdolności. Tamtej nocy postanowił stać się częścią snów Jess. Miał zamiar po prostu zmusić ją do zapomnienia pewnych rzeczy, ale ona była na to odporna. Z pewnością nie była dzieckiem pół krwi, była raczej czymś w rodzaju silnego człowieka. Postanowił więc pobawić się trochę zdolnościami nowego nabytku i porozmawiać z nią chwilkę. Minutkę. Godzinkę. Aż w końcu całą noc. Była naprawdę interesującą dziewczyną. I nieziemsko piękną. Ale ona nie może wiedzieć o jego świecie.

to tyle. mało, póki co. Muszę wiedzieć czy jest jakiś sens w kontynuowaniu? proszę o szczere opinie.. część druga, z pewnością dłuższa dy choć parę osób się wypowie.

Lighting Thief

Zapowiada się ciekawie. Czekam na więcej !

Sophie

Fajne, najlepsze to z wchodzeniem do snów Very Happy

Necklice

Super, to już masz prawie gotowt nowy wątek miłosny. Very Happy

Millien

Mi też się podoba. Chociaż ... wypadałoby się wprowadzić zazdrosną Annabeth. Taak... było by ciekawiej.

Blanca

no, co do Annabeth się zgadzam.
fajne, czekam na cd. Very Happy