[Część I] Wojna o piorun

Shadow man

- Gdybym się kiedyś wyspała to zapisałabym to w kalendarzu jako święto.
Gdy Sum położyła sobie dłoń na ustach Steve prawie się roześmiał z jej dziwnej reakcji.
- Nie martw się, ja się nie będę śmiał z tego. Sam śpię mało. - powiedział Steve. Nie wyobrażał sobie, że pewnie jutro, albo po jutrze wszystko będzie już inne. Westchnął cicho. - Od jutra wszystko będzie wyglądać inaczej...

Summers

- Czemu miałoby to wyglądać inaczej. Jedziemy na misję... Tylko. - Summer chwilę się zamyśliła.
- Chyba, że Mary w końcu znajdzie sobie chłopaka. To będzie trochę inne.
Roześmiała się. Kiedyś myślała, że misję można uznać jako "wyjazd matrymonialny", ale teraz... Zachichotała głośno.
- Wyobrażasz sobie, że mógłbyś zakochać się w Mary?
Hm... W sumie to nie było śmieszne. Mina Summer spoważniała. Tak jak w tych hollywoodzkich filmach. Trio przyjaciół, nagle bum, miłość. Jedna osoba odtrącona na bok ( w tym "dziwnym" przykładzie Summer ) i zaczyna się kłótnia.
- Albo Mary z tym Chrisem od Aresa. - tym razem córka Artemidy już nie chichotała. To był poważny temat. Mary opowiadałaby jej jaka to jest szczęśliwa itd., a Summer czułaby się jak wyrzutek, bo żadnego chłopaka nie ma.

Persefona

Mary po skończonej walce z Amelią, schowała miecz i poszła do przyjaciół.
- Hej! Co robicie? Czyżby mnie obgadujecie? - zapytała beztroskim tonem, ale zaraz spoważniała. Musiało się coś stać
- Co się stało, Summer? - zapytała przyjaciółkę.

Shadow man

- Wyobrażasz sobie, że mógłbyś zakochać się w Mary?
Steve zastanowił się chwilę. Nie śmieszyła go to perspektywa. Miłość - nieuleczalna choroba... Zakochasz się, i nie tyle nie jest możliwe się "wyleczyć", co sam tego nie chcesz...
- Nie wyobrażam sobie. W każdym razie nie chcę stać się niewolnikiem tego miłości. Ale to chyba nie zależy ode mnie.
Nagle Steve zobaczył Mary.
- Hey! Nie, nie obgadujemy cię.

Persefona

- To co jesteście tacy przygnębieni? Zresztą, nieważne. Idziecie na imprezę? - zapytała Mary i pociągnęła przyjaciół w kierunku ogniska na kolację, po której miał odbyć się jakaś impreza. Jestem ciekawa co przyniosą Hermesiaki. Może Fantę?

Summers

- Mnie? Nic. - odpowiedziała krótko. "Niewolnikiem miłości? Co on do jasnej ciasnej gada?" - na tą myśl Summer przekrzywiła lekko głowę. Po chwili wróciła do swojej normalnej pozycji i uśmiechnęła się zawadiacko. Zamrugała szybko i rzekła:
- Pójdę się przejść.
Mówiąc do wtargnęła na widownię, a po chwili zniknęła w lesie. Chodziła tam około godziny, a w jej głowie było słychać tylko gwizdy wiatru. Oparła się o jedno z drzew i zamknęła oczy. Zastanowiła się chwilę i zaczęła wymieniać w myślach awaryjne plany na wypadek gdyby sama się zakochała. Po chwili wydało jej się to strasznie dziecinne.
Wróciła na plac przed domkami i zaczęła się rozglądać po kimś znajomym. Zrezygnowana brakiem znajomych wróciła do swojego domku. Usiadła na łóżku i momentalnie zasnęła.

Persefona

Mary stała i patrzyła się w miejsce, w którym jeszcze przed chwilą stała Sum, po czym przeniosła wzrok na Steve'a.
- Nie stój jak ostatni kretyn, tylko idź za nią. No chyba, że nie chcesz... - powiedziała Mary. Steve odwrócił głowę do Mary i przechylił ją na bok.
- Jak chcesz. Idę do domku. Odechciało mi się Fanty...

PS Mam nadzieję, że nikt się na mnie ni gniewa za ten post?

Shadow man

Steve zamyślił się na chwilę i nawet nie zauważył, że Sum sobie poszła. Stał chwilę gapiąc się w ziemię. Z zamyślenia wyrwał go głos Mary.
- Nie stój jak ostatni kretyn, tylko idź za nią. No chyba, że nie chcesz...
- ...Ale, że co? - zapytał, nie do końca przytomnie. - Gdzie ona w ogóle poszła...? A z resztą nie ważne. Idę nad jezioro. - powiedział odwracając się i ruszając w kierunku zbiornika wodnego.
Po paru minutach znalazł się na brzegu. Rozejrzał się i stwierdził, że nikogo tu nie ma. Wszedł na pomost, wziął rozbieg i 'PLUSK!' Znalazł się pod wodą i na spokojnie mogł przemyśleć to, co się stało tego dnia...

Thalia

Ameli po skończonym pojedynku poszła trochę odpocząć. Leżała na łóżku wpatrując się w sufit i rozmyślając o....ogólnie wszystkim. Z pół drzemki wybudził ją dźwięk trąbki, która ogłaszała kolację. Dziewczyna wstała z westchnieniem i wyszła z domku. Gdy otworzyła drzwi i wyszła to potrącił ją jakiś heros, który właśnie biegł na kolację.
- Ej uważaj trochę.-Powiedziała Amelia, po czym dostrzegła, że wpadł na nią Jack. Znowu.
- Jak będziemy tak na siebie wpadać to w końcu któremuś stanie się krzywda.-Zaśmiała się dziewczyna.

Kreatywna

Rina chodziła po obozie u strzelała swoim fochem na lewo i prawo. Była zła, jakby ją ugryzła mucha tse-tse.
Hyhy... te wahania nastroju. Muszę to wykorzystać.
Szła i szła i szła, aż w końcu doszła do swojego domku. Miałam właśnie otworzyć drzwi, gdy ktoś właśnie złapał ja za ramię. Był/a to...

Perseusz

Ups ! przepraszam .
Wiesz trochę przejęty misją jestem .
Ale tylko "troszeczkę".
Skoro już na ciebie wpadłem wybierzesz się ze mną na kolacje ?
dodał łobuzersko

Thalia

- Jasne, w końcu idziemy w tą samą stronę.-Mrugnęła do niego. Wzięła chłopaka pod rękę i ruszyli w stronę wspaniałego zapachu pizzy i innych fast foodów.
- Hej ja cię strasznie mało zmam...opowiedz coś o sobie.-Poprosiła zaciekawiona dziewczyna.

Perseusz

No więc Mam 15 lat. Jestem Skatem I Hip Hopowem . Lubię rap a szczególnie Eminema . Często Jak jestem sam Free Staluję .
Nie przepadam za Gothami ale nic do nich nie mam jeśli mnie nie prowokują
Mieszkałem z matką . Kiedy Podapliłem koledze włosy uciekłem z domu .
Przypadkowo błyskawicami zabiłem jakieś latające stwory .
Wróciłem do domu mama powiedziała mi prawdę .
A ty?
powiedział

Thalia

- Eee...no nie wiem...to nie ciekawa historia.-Wystękała Amelia.- No to tak. Nie mam rodziców, ponieważ zginęli w wypadku. To znaczy mama, bo ojciec to olimpijczyk. A ja ten wypadek przeżyłam dzięki wspomnianemu tacie, który zostawił mi na pamiątkę tego wydarzenia to...-Dziewczyna odsłoniła bliznę w kształcie kowadła.- To wszystko.-Powiedziała i zerknęła na niego niepewnie. Po czym pociągnęła go szybciej na kolację.

Perseusz

Wow ! Fajna ta blizna .Więc twoim ojcem jest Hefajstos . Kiedy doszli pod pawilony
Nie chwiałabyś usiąść ze mną przy stoliku ? spytał.
Raźniej mi będzie we dwójkę .

K.

Larysa

Summers

Summer obudziła się i odruchowo spojrzała na zegarek. Spała zaledwie dziesięć minut. Wyprostowała się i odetchnęła głęboko. Zamrugała szybko i wyciągnęła się z towarzyszącym temu zadowolonym pomrukiem. Odwróciła głowę w stronę lustra i przejrzała się w nim. Wyglądała nieco lepiej. Prawie niewidoczne worki pod oczami zniknęły, zaś usta znów wygięły się w ciepłym uśmiechu. Włosy związane w kucyk były nieco… Nieogarnięte. Summer szybko zdjęła gumkę i potargała lekko swoje włosy. „Teraz wyglądam jak człowiek…” pomyślała z zadowoleniem i wstała. Skierowała się w kierunku drzwi domku numer siedem i otworzyła je zdecydowanym ruchem. Już po chwili nogi skierowały ją w stronę zimnej bryzy obecnej na molo przy jeziorze. Na samą myśl o wodzie Sum skrzywiła się lekko. Zaszła na koniec drewnianego mola i usiadła na nim. Zdjęła sandałki i zamoczyła nogi w „lodowatej wodzie”. Summer przeszył dreszcz z domniemanego zimna, ale w końcu przyzwyczaiła się do upajającego chłodu wody. Zaczęła machać nogami w przód i w tył… ADHD nie dawało siedzieć w miejscu.

Shadow man

Steve siedział pod wodą bez ruchu. Chyba nawet na chwilę zasnął, przecież w końcu mógł oddychać pod wodą. Ale fajnie... Nagle coś wyrwało go z przyjemnej nieświadomości. Zobaczył nad wodą jakiś cień, ale nie to go obudziło. Mimo, że był jakieś 6 metrów pod wodą usłyszał ciche chlapnięcia. A myślałem, że będzie tu o tej porze spokojnie. Wszyscy są, a raczej powinni teraz przecież być na kolacji... Steve postanowił zrobić "miłą niespodziankę" nieproszonemu gościowi. Popatrzył w górę. Skupił się na chwilę, po czym *Plusk!*. Kilkanaście litrów wody wystrzeliło w kierunku tego, kto przesiadywał teraz nad głową Steve'a. Po chwili "nieproszony gość" znalazł się już w zimnym jeziorze...

Summers

Zaczęła pluć naokoło wodą z jeziora zanurzając się w jego głębiny. Na szczęście umiała pływać i to uratowało ją od niechybnego zatonięcia. Wypłynęła na powierzchnię i zamykając oczy znajdujące się obecnie pod mokrymi włosami wrzasnęła:
- Zabiję cię Steve!
Odgarnęła mokre włosy z czoła, nabrała powietrza w płuca i zanurkowała. Miała otwarte oczy, co pozwalało jej na wykrycie wszystkich ruszających się obiektów… No może tylko ich zarysów, ale zawsze to coś. Podpłynęła kawałek głębiej i wypuściła z ust trzy, dosyć duże bąbelki. Nie zważając na to, że jest pod wodą i za chwilę zabraknie jej powietrza zawołała:
- Znuajdue ciue!
Trochę zniekształcone, lecz nadal należące do Summer słowa rozniosły się na odległość około pięciu metrów od miejsca, w którym pływała. Wypłynęła na powierzchnię, zaczerpnęła powietrza i znów zanurkowała. Wodziła wzrokiem po wszystkich ciemniejszych obiektach, znajdujących się obok niej. Wpadła na pewien pomysł. Wypłynęła, znów zaczerpnęła powietrza… Ale chyba nie tylko. Trochę wody znalazło się w jej gardle. Zaczęła się krztusić i zawołała:
- Aaa!
Znalazła się pod wodą z zamkniętymi oczami. No i teraz nie mogła ich otworzyć.

Perseusz

Na kolacji miał mały apetyty. Postanowił złożyć ofiarę i się ulotnić . Wrzucił żabie udko do ognia i odmówił modlitwę .
I proszę tato . Pomóż mi w misji .
Po czym odszedł . Zastawiał się gdzie pójść i postanowił się wybrać nad jezioro . Była tam jakaś dziewczyna która po chwili wpadła do wody . Bez namysłu pobiegł i wskoczył do jeziora .

Perseusz, jeszcze jeden taki post, a...pożałujesz.
K.