Ośrodek Henry'ego

Emily_Under

[ oddychała ciężko ]
- Przecież ja kocham Evena ! To... to niemożliwe... Ale przecież on się zmienił !
[ w jej głowie toczyła się walka mysli ]
- A Even ?... Nie kocha mnie !... Kocha tylko się wstydzi ! No właśnie ! To nie jest godne córki Apolla ! Zamknij się moja druga połowo !
[ pogładziła sobie włosy ]

Alex Crisse

[Na jego czole wystąpiły krople potu. Patrzył w jej oczy. Wydawało mu się, że widzi w nich słońce.] Co ty robisz?! [Jego oddech stał się szybszy. Teraz zapach antyperspirantu wzmocnił się. Przełknął głośno ślinę.] Dlaczego jeszcze nie mogę przerwać tej ciszy?! No powiedz coś! [Jednak nic nie powiedział, cały czas wpatrywał się w jej oczy.]

Emily_Under

[ jej nogi nagle zmiękły ]
- Łał...
[ szepnęła cicho ]

Alex Crisse

Łał... [Powtórzył nie wiadomo dlaczego. Zamrugał jednak szybko oczami i ocknął się z transu.] ...eee.... Coś mówiłaś, ze jesteś ciekawa jak to jest umieć czarować.

Perseusz

wiem interesuje sie mną wilee dziewcząt

Emily_Under

- Tak... Ee...
[ nagle rozgadana Seleen nie umiała wydusić słowa ! ]
- Chciałabym umieć tak pojawiać się i znikać...

Alex Crisse

Na przykład tak? [Spytał się przysunął do skalistej ściany. Nagle zniknął. Jakby dosłownie wsiąkł w tę ścianę.]

Perseusz

może cie potem naucze
a ty toni całkowicie nie umiesz podrywać

Emily_Under

- No właśnie...
[ uśmiechnęła się ]
- Na razie znikać umiem, ale tylko tam gdzie słońce przygrzewa do 30 stopni.

Alex Crisse

Ja tylko tam gdzie jest duża roślinność albo dużo skał. [Powiedział wychodząc gdzieś pod drugiej strony i zachodząc Seleen od tyłu.]

Perseusz

co jest rzadkie

Przecież ciebie nie ma w jaskini ! S.

Emily_Under

- Kolejna rzecz, która nasz łączy.
[ zaśmiała się. Ale nie chciała dzwoneczkowo ! ]

Perseusz

wile was łączy

Alex Crisse

Przeznaczenie jest z góry ustalone. Czasami wydaje nam się, że na przykład ktoś jest nam przeznaczony na pewno, a jednak w przyszłości okazuje się zupełnie inaczej. [Powiedział z uśmiechem nieco ironicznym do Even'a Toni.]

Perseusz

wiem
ale my jestesmy pszeznaczeni dla siebie
[powiedziałem cicho ]
[nagle zobaczył koło siebie vanesse]
Cześć !

Vanessa

[Zakaszlała przez dym, który wytworzyła teleportacja. Uśmiechnęła się promiennie na widok znajomego miejsca. Za nią stał Josh, Kath i Dann, reszta znajomych została w obozie.]
-Siemka Pers!
[Krzyknęła. Wyglądał o wiele lepiej. Zmrużyła oczy i spojrzała ze złością na Sel.]
-Jesteś samolubna!
[Wytknęła jej i po chwili, rzuciła się na nią ze śmiechem.]
-Wiesz jak ja się o Ciebie martwiłam!? Znaku życia nie dałaś!
[Po chwili wypuściła ja z objęć.]
-Relacje potem!
[Spojrzała na nieznajomego chłopaka.]
-Vanessa.
[Przedstawiła się.]
-Sorrka, ale muszę się trochę zadomowić i w końcu odetchnąć. Narq!
[Pobiegła w stronę domu, gdzie z radością powitał ją Henry i Gizelle - gosposia. Wzięła relaksująca kąpiel. Wypakowała swoje rzeczy i już przebrana, usiadła na blacie w kuchni by zaspokoić głód - jabłkiem. ]

Perseusz

[poszedłęm za nią do kuchni ]
wiesz przepraszam za to co mówiłem

Vanessa

[Zakaszlała, prawie dławiąc się jabłkiem na słowa Evana. Patrzyła przez chwile na niego z poważnym wyrazem twarzy, aż w końcu ześlizgnęła się z niego i uścisnęła Syna Pana Mórz.]
-W porządku. Ja też Cię przepraszam. Nie róbmy, więcej czegoś takiego, ok? Musimy nad sobą panować, bo to się źle skończy.
[Uśmiechnęła się delikatnie do niego.]
-Siła czasem nie jest rozwiązaniem.

Perseusz

czasem
ale opowiadaj co się stało !

Vanessa

-Przeważnie.
[Przestrzegła Evan'a, niczym starsza siostra. Po chwili zaśmiała się i wyszli z domku, spacerując.]
-Cóż. Jak wiesz pociąg okazał się iluzją, a my byliśmy w czasach...Indian. Na szczęście potem wszystko wróciło do normy. Potem okazało się, że obozowiczów porwali 'Kanibale'. Ciekawe na kogo rozkaz.... No, dobra. Mniejsza z tym. No, kiedy biegliśmy zaatakowały na potwory. Dann praktycznie zabił jednego z nich, ale...
[Zmarszczyła brwi.]
-Kiedy to zrobił, pojawiły się trzy symbole: Zeusa, Posejdona, Hadesa i... oko. Więc zagadka pochodzenia Dann'a jest... niewątpliwie ciekawa. Pokonaliśmy potworów i uwolniliśmy obozowiczów. Teraz jesteśmy tutaj i trochę odpoczywamy. A co się stało po tym jak się odłączyłeś? Chyba masz ciekawszą historię?
[Zapytała, opierając się o drzewo i czekając na opowieść. Jednocześnie zastanawiała się nad tym okiem.]