Ośrodek Henry'ego

Alex Crisse

Oczywiście. Może jednak zjemy w mojej kryjówce? [Zaproponował patrząc jej głęboko w oczy. Jej łzy świeciły jak małe topazy.]

Emily_Under

- Chyba tak będzie lepiej...
[ przystała na to. Nie chciała wychodzić w miejsca publiczne, szczególnie po tym co się stało. ]
- Ehm... Moja pierwsza połowo ? Czego ? Skoro nie ma już Evena ... Ty samolubna... Posłuchaj ! Nie !
[ przywołała na swoją twarz uśmiech godny królowej i wyszła lekko z pokoju patrząc na Toniego ]

Alex Crisse

[Rozpromienił się widząc jej uśmiech i złapał ją w ostatniej chwili za rękę.] Chłopie! Odwagi! [Krzyknął w myślach i przyciągnął ją ku sobie delikatnie. Po chwili ich usta już były złączone.]

Emily_Under

[ czuła motylki w brzuchu. Nie wyrywała się, wręcz przeciwnie, poddała się lekkiemu uściskowi Toniego. Nie mogła tego porównywać do wydarzenia sprzed paru dni. To było niepowtarzalne. Nie czuła się jak flirciara, tylko jak dziewczyna, której nigdy niczego nie brakowało. ]
- jej... I co moja pierwsza połowo ? No dobrze...
[ jej dwie, tak sprzeczne połowy, były zgodne co do jednej rzeczy - Toni cudownie całował ]

Alex Crisse

[Trzeba było przyznać jedno. Toni świetnie potrafił pocieszać. W jego głowie kołatało się wiele myśli. Nie był ich w stanie uporządkować. Działał w sposób instynktowny. Jego natura się zmieniła. Teraz uwolnił swoja prawdziwość i najlepszą osobowość. Był jak natura i cała ziemia. Uczucia w nim panujące sięgnęły zenitu. Przestał nagle całować Seleen i otworzył oczy. Z zaskoczeniem się zorientował, że ściany pokoju pokrywają pnącza z pięknymi kwiatami.]

Emily_Under

[ zaśmiała się dźwiękiem podobynm do dzwonienia bożonarodzeniowych dzwoneczków. Światła lamp w pokoju przygasły, zaś sama Seleen obserwowała pięknę kwiaty, którymi porósł pokój ]
- [i] Heh... Dziewczyno. Ty to jesteś ekspresowa[i]

Shadow man

[Nagle ze zdziwieniem stwierdził, że ojciec wysłuchał. Stal przed Van. Był dalej uzbrojoby, chociaż nie zwracał na to uwagi.]
- On... sztylet... Sel... samobujstwo...Obóz Herosów... - [Dann nie mógł się ogarnoć, był tak oszołomiony, że nie zwracał uwagi nawet na to co zdarzyło sie przed chwilę. Jakby niebo mu pomogło...]

Alex Crisse

Ups? [Powiedział Toni i zaśmiał się.] Chyba trochę mnie poniosło. [Dodał ledwie powstrzymując śmiech.]

Emily_Under

[ patrzyła się na Toniego nie zważając na zaistniałą sytuację ]
- Mi to nie przeszkadza...
[ powiedziała ciszej niż planowała ]

Alex Crisse

Ale skoro już to zrobiłem to wykorzystam tą sytuację. [Powiedział i wyciągnął rękę w stronę pnączy. Związały się one i po chwili przypominały wiszącą w powietrzu ławeczkę. Toni usiadł na niej i gestem zaprosił Seleen aby koło niego usiadła.]

Emily_Under

[ usiadła obok niego czując motyle w brzuchu. I to dosyć duże okazy ]
- Ja cieeeee...

Alex Crisse

[Chłopak objął mocno Seleen i po chwili ławka się poruszyła. Pnącze poniosły ją przez taras aż na dwór.] Ach... czasami moc matki ziemi się przydaje.

Emily_Under

[ położyła mu głowę na ramieniu ]
- Jak w bajce...
[ zarumieniła się i cicho pisnęła, tak cicho, że nikt nie mógłby tego dosłyszeć ]

Alex Crisse

Ah... gdyby można tak tą chwilę było zatrzymać na wieki. [Powiedział i przytulił ją mocniej.] Rzeczywiście... jak w bajce. Tyle, że ja nie mam białego rumaka, a zieloną ławkę. [Zaśmiał się.]

Emily_Under

- To nie robi mi różnicy.
[ ścisnęła pięść lekko, a słońce zwróciło swoje promienie lekko zmniejszyły swoje natężenie ]

Alex Crisse

[Toni uśmiechnął się lekko widząc tę sztuczkę.] Jesteś głodna? A może chce ci się pić? [Spytał. Postanowił o nią dbać, szczególnie po tym jak wiele przeszła.]

Emily_Under

- Nie...
[ położyła swoją rękę na jego nodze ]
- Nie będą nas szukać ?

Alex Crisse

Niby kto? [Spytał się i przymknął oczy. Położył dłoń na jej dłoni.] Nie chcę żeby ktoś nam teraz przeszkodził.

Emily_Under

[ zarumieniła się i zupełnie zapomniała o Evenie ]
- No wiesz, Henry i cała reszta... Eee, Flow ? Vanessa, Dann..
[ zaczęła wyliczać ]

Alex Crisse

Niech się bujają. My mamy swoje życie i nie mogą się w nie wtrącać. [Powiedział i przytulił ją jeszcze mocniej.] Powiemy im co zaszło kiedy najdzie nas ochota.