Wiersze od Lofney

Lofney · Gość

Na początku tego postu pragnę przeprosić, że nie umieściłam tego w poprzednim wierszu, ale tam był już wpisany tytuł, więc nie chciałam już mieszać w postach.
Jeżeli któryś z moderatorów mógł przenieść tamten wiersz tutaj, to byłabym bardzo wdzięczna.

A teraz zapraszam do kolejnych moich wypocin...

Zagubiona Przyjaźń
Kiedy słońce zajdzie za horyzont,
I nie wzejdzie już nigdy więcej,
Nastanie era chłodu oraz zimna,
A ja będę się czuła winna,
Za to, że zniszczyłam Ci życie,
Że wszystko co cenne było, przepadło,
Zamiast kolorowego obrazka,
Widzę tylko szarość, smutek, żal.
Dlaczego?
Dlaczego, nie chcesz mnie znać?
Czy to przez słowa, które mówię?
Czy to przez gesty, które wykonuję?
Opowiedz mi o tym co czuje Twoja dusza,
O tym, o czym nigdy nie słyszał świat,
Lub nie... Nie mów mi tego.
Spisz w postaci pamiętnika te przemyślenia,
A ja przeczytam je zaraz po Twoim odejściu w nieznane,
I na tym zakończę ten etap przyjaźni, o której zapomniałeś.

I co sądzicie?
Może jestem jakaś dziwna czy coś ale wena najczęściej atakuje mnie na języku polskim, ciekawe nieprawdaż?